Laatste heuvels inToscane

Nog twee dagetappes van Reitsma, dus nog 170 km te gaan en we zijn in Rome! We krijgen het gevoel dat we het echt gaan halen, Het gaat de laatste dagen niet vanzelf, de heuvels blijven erg pittig, de laatste heuvel naar de camping had een bordje met 20 %, gelukkig bleef de GPS op 16 hangen, maar toch. Gisterenochtend waren we al erg vroeg op pad, we wisten dat het een zware etappe zou worden. En inderdaad, drie grote heuvels genomen ( en vele kleintjes). Al halverwege de ochtend waren we halverwege de etappe, ging fantastisch. Maar dan onweer en regen, het koelt behoorlijk af en mijn darmen hadden er die dag geen zin in. Nu wel al onze regenkleding op tijd aan, dus de schoenen zijn dit keer droog gebleven. Tussen de buien door in restaurantje even droog pasta gegeten en voor de zekerheid de accu opgeladen. Toch zijnwe al om half 3 op de camping. Een camping waar je in je eentje als je gevoelig bent voor depressiviteit niet moet zijn. Donkere naaldbomen, oude mensjes aan de balie, zeer verouderde inrichting, maar wel veel rust. Het eventjes gaan liggen leidde ertoe dat we om 6 uur wakker werden. Omdat de boodschapjes nog gedaan moesten worden, aten we toch weer laat. Van vroeg weggaan vanmorgen was geen sprake, door de donkerte van de bomen en de stilte waren we pas na 7 uur uit ons bed, een trage start. gelukkig had de camping wel een zonneterras ( met een beetje zon), om even in het licht te zitten. Het was trouwens koud vandaag, vanmorgen gestart met 10 gr. Een groot deel van de dag met trui en jas gefietst, gelukkig hadden we de warme kleding nog onderin de tas zitten. En ook al na 10 km aan de koffie, wat zou het worden vandaag. Jelle had zware benen, maar naarmate de dag vorderde ging het weer steeds soepeler. We fietsen inmiddels toch al 29 dagen, met maar 1 echte rustdag, de teller staat nu op 2200 kilometer. De Monte Amiata van ruim 1700 meter hoog, de hoogste berg in Toscane, hebben we maar links laten liggen. Uiteindelijk hebben we de laatste heuvels in Toscane bedwongen. De dorpen zijn hier trouwens prachtig. Gelegen boven op de heuvels als een soort burchten, met pleintjes, fraaie gevels en mooie dakjes. Toch heel anders dan de boerse dorpjes in Frankrijk. Elke 10 km zijn er fotos gemaakt. De helling op tijd zat om een shot te maken, de afdalingen zijn wat lastiger. met 30 tot 50 km per uur zoeven we naar beneden, om daarna weer te moeten gaan klimmen, en juist dat is zwaar.
Tijd voor yoga, Tai chi en ademoefeningen schiet erbij in, we zijn de hele dag bezig met inpakken, eten, drinken,veeeellll fietsen, uitpakken, tent opzetten, eten, drinken, blogje schrijven en slapen. Toch worden we niet echt stijf van het fietsen en in het tentje slapen, dat is wel fijn.
Nu dus op een italiaanse familiecamping aan hetLago di Bolsano, een vulkanisch meer. Veel gekwebbel, een tv, voetballende kinderen, een blaffende hond om ons heen. vanavond pizzamenu, soep, pizza en drinken voor 10,- . Hoeven we geen boodschappen te doen.
De laatste loodjes komen eraan, en met een beetje geluk rijden we op mijn verjaardag het Sint Pietersplein op!!